โดย Art Carden อาจารย์เศรษฐศาสตร์และผู้สวมหมวกหลายใบ
หลังจากที่สัตว์ต่างๆ ใน Animal Farm ของ George Orwell ยึด Manor Farm ได้สำเร็จ พวกเขาก็สะกดบัญญัติ 7 ประการของลัทธินิยมสัตว์: 1) สิ่งที่เดินด้วยสองขาคือศัตรู 2) อะไรก็ตามที่มีสี่ขาหรือมีปีกก็เป็นเพื่อน 3) ห้ามมิให้สัตว์สวมเสื้อผ้า 4) ห้ามสัตว์ใดนอนบนเตียง 5) ห้ามมิให้สัตว์ดื่มสุรา 6) ห้ามสัตว์ใดฆ่าสัตว์อื่น 7) สัตว์ทุกตัวมีความเท่าเทียมกัน
เมื่อเวลาผ่านไป หมูในฟาร์มบิดเบือนกฎบัญญัติ สร้างข้อยกเว้นให้ตัวเอง และเปลี่ยนแปลงเรื่องราว ตัวอย่างเช่น “สัตว์ไม่ควรดื่มแอลกอฮอล์” กลายเป็น “สัตว์ไม่ควรดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไป” ในที่สุด หมูก็ทิ้งปริศนาทั้งหมดและแทนที่บัญญัติ 7 ประการด้วยประโยคที่น่าจดจำที่สุดประโยคหนึ่งของวรรณกรรมในศตวรรษที่ 20: “สัตว์ทุกตัวเท่าเทียมกัน แต่สัตว์บางตัวเท่าเทียมกันมากกว่าสัตว์อื่น”
เห็นได้ชัดจากแนวทางของนักการเมืองต่อการระบาดใหญ่ของโควิด-19 “ทำตามที่ฉันพูด ไม่ใช่อย่างที่ฉันทำ” คุณไม่ควรไปร้านอาหารหรือสังสรรค์กับครอบครัวเพื่อเฉลิมฉลองวันหยุด แต่ไม่เป็นไรที่จะเข้าร่วมกลุ่มใหญ่ที่หนึ่งในร้านอาหารชั้นนำของโลกหากคุณคือ Gavin Newsom ผู้ว่าการรัฐแคลิฟอร์เนีย Jason L. Riley เขียนใน Wall Street Journal ไม่นานก่อนวันขอบคุณพระเจ้า โดยชี้ไปที่นักการเมืองบางคนที่แสดงออกผ่านการกระทำของพวกเขา ว่าพวกเขาเท่าเทียมกันมากกว่าพวกเราที่เหลือ คำสั่งล็อกดาวน์ การเว้นระยะห่างทางสังคม และข้อจำกัดการเดินทาง มีไว้สำหรับชาวนาเช่นคุณและฉันเท่านั้น พวกเขาไม่ยึดมั่น ผู้ดีอย่าง Lori Lightfoot นายกเทศมนตรีเมืองชิคาโก, ประธานสภา Nancy Pelosi, นายกเทศมนตรีเมือง Washington Muriel Bowser, นายกเทศมนตรีเมืองฟิลาเดล เฟีย Jim Kenney, Andrew Cuomo ผู้ว่าการรัฐนิวยอร์ก และ Deborah Birx ผู้ประสานงานด้านการรับมือไวรัสโคโรนาในทำเนียบขาว ได้เข้าร่วมกับสมาชิกครอบครัวจำนวนมากในเดลาแวร์ในวันรุ่งขึ้นหลังจากวันขอบคุณพระเจ้า
อย่าเข้าใจฉันผิด: ฉันไม่ได้บ่นที่ใครออกไปตัดผม ไปทานอาหารเย็นดีๆ นอกบ้าน หรือไปเที่ยวสุดสัปดาห์กับครอบครัว ฉันเพียงแต่ตั้งคำถามกับความหน้าซื่อใจคดของการออกไปตัดผม ออกไปทานอาหารดีๆ และไปพักผ่อนกับครอบครัวของคุณ ในขณะที่คุกคามพวกเราที่เหลือด้วยผลลัพธ์ที่เลวร้ายหากเราทำเช่นนั้น
พวกนักการเมืองจะฝ่าฝืนกฎหรือไม่หากพวกเขาเชื่อวาทศิลป์ของตนเองจริงๆ? อาจจะไม่ พวกเขาเชื่อสำนวนปลุกระดมของตนเองจริงหรือ? ที่ Cafe Hayek นั้น Donald Boudreaux ไม่คิดอย่างนั้น
ไม่ว่าพวกเขาจะเชื่อในตนเองจริงๆ หรือไม่ก็ตาม ฉันคิดว่าทัศนคติของพวกเขาเกี่ยวกับกฎและผู้ที่ใช้กฏเป็นสิ่งสำคัญที่นี่จริงๆ พวกนักการเมืองคิดว่าพวกเขาดีกว่าเรา ด้วยความสัตย์จริง พวกเขามองว่าตัวเองเป็นผู้ดูแลเราในแบบที่เลี้ยงสัตว์ในฟาร์มหรือในสวนสัตว์
พวกเขาพูดถึงความคิดอันสูงส่ง เช่น เสรีภาพ ความรับผิดชอบ และความเสมอภาค แต่พวกเขาเชื่ออย่างแท้จริงว่าพวกเขาเท่าเทียมกันมากกว่าพวกเราที่เหลือ จิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่และตำแหน่งทางสังคมที่สูงส่งของพวกเขา เช่น ปกป้องพวกเขาจากข้อสันนิษฐานที่ว่าการโกหกเป็นสิ่งผิด (Scott Sumner อธิบายไว้ที่นี่)
พวกนักการเมืองต้องการให้ประชาชนฟังคำเตือนอันเลวร้ายของพวกเขาหรือไม่? พวกเขาควรเป็นผู้นำด้วยการทำเป็นตัวอย่าง นักการเมืองเป็นผู้ออกกฏ หากเขาเองทำไม่ได้หรือไม่ยอมทำ อย่างน้อยก็ยอมรับหลักการชี้นำของประชาชน โดยรวมแล้วดูเหมือนว่าสัตว์บางชนิดมีความเสมอภาคมากกว่าสัตว์อื่นๆ
ที่ปรึกษาด้านพันธมิตรเชิงกลยุทธ์ 